Laatste schaatsblog van schaatsreporter Ed (lees de vorige schaats blogs)
De eerste dagen van maart 2018 hebben we een winterprik van jewelste. Het resultaat is dat in het hele land natuurijs is, waar ik zelf in elk geval maximaal van genoten heb.
Eerder al schreef ik dat mijn informatiebron een spontaan opgezette groep in Whatsapp is. Aangezien de sterke wind behoorlijk dwars zat in de ijsvorming, was het maar zeer de vraag of het mogelijk zou zijn op grotere plassen te schaatsen. En om het allemaal nog wat spannender te maken dreef vrijdagavond een neerslagfront uit het zuiden het land binnen, dat sneeuw bracht. Dus als de plassen al dicht gevroren zijn, zie je dan nog wel op tijd of het ijs sterk genoeg is? Gelukkig kreeg ik de eerste foto’s al rond 8.30 te zien, waardoor de keuze op de Langeraarsche plassen viel. Vroeger heb ik daar veel geschaatst en nu was dit de gelegenheid om samen met mijn vader te genieten. Hij heeft mij het schaatsvirus gegeven, dus dat is zo mooi om in de praktijk te kunnen delen.
Verkeersregelaars
Was het vrijdag een rijtje van een stuk of 15 auto’s in de berm, zaterdag was dat een veelvoud. Wij hadden het geluk aan onze zijde, zodat we met wat bravour een parkeerplek vonden die direct bij de plas was.
Maar op de terugweg bleek dat er verkeersregelaars actief waren om de drommen schaatsliefhebbers een beetje in goede banen te leiden.
Op het ijs is dat niet nodig, hoe fascinerend is dat?! Ondanks dat er een flinke massa actief was op het ijs, voegt zich dat allemaal heel soepel. Rijp en groen had de ijzers onder gebonden en als vanzelf rijdt iedereen tegen de klok in een rondje van zo’n drie kilometer. En in het midden van die baan zijn ijszeilers en kitesurfers actief. Uiteraard is er een zakelijke lokale kweker, die warme chocomel en roze koeken verkoopt. Leek mij een lucratief verhaal…
Smaakt naar meer
Het schaatsen op natuurijs is zo’n fenomeen waarbij ik een soort onstilbare honger krijg. Dus na de kilometers op de Langeraarsche plassen heb ik ’s middags nog lekker met mijn dochter op een lokaal vaartje geschaatst. En daarna maakten mijn hersenen overuren om te bedenken waar zondag nog een toetje te halen viel. De invallende dooi kwam met rasse schreden naderbij, dus één ding was zeker: het moet vroeg!
De Poel
Zo gezegd, zo gedaan. Om 8.00 uur in de auto onderweg naar De Poel in Amstelveen. En wat een goeie keuze! Weinig mensen, schitterend ijs, aangename temperatuur en heel weinig wind.
Uiteindelijk bleek dat je helemaal tot op het water van de kerk in Bovenkerk door kon schaatsen. Maar op de plas was werkelijk gitzwart ijs met maar weinig scheuren. Dus op de dag waarop we de definitieve stap naar het voorjaar gaan zetten heb ik wederom gestalte gegeven aan de titel van vandaag: maximaal genieten!
Om 11.30 staat de thermometer inmiddels op 6 graden boven nul, dus de dooi aanval is succesvol. Moe maar voldaan ga ik aftellen naar wat koning winter ons volgend seizoen gaat voorschotelen. Geniet van de beelden.
